در ساختمانهای مسکونی بزرگ، وجود چندین پارکینگ برای واحدها امری طبیعی است. اما یکی از مشکلات همیشگی میان ساکنان، اختلاف بر سر جای پارک است. رعایت قوانین و ضوابط مربوط به چیدمان پارکینگ، از بروز چنین درگیریهایی جلوگیری میکند. تصمیمگیری درباره مشاعات ساختمان از جمله پارکینگ باید از همان ابتدا طبق مقررات انجام شود تا نظم و عدالت در بین واحدها برقرار بماند. در این مطلب با قوانین چیدمان پارکینگ آپارتمان و تفاوت آن با پارکینگهای تجاری آشنا میشوید.
پارکینگ در چه ساختمانهایی وجود دارد؟
بر اساس ضوابط شهرسازی، تقریباً تمامی ساختمانهایی که امروزه ساخته میشوند، باید دارای پارکینگ باشند. در خانههای دو یا چند واحدی، ممکن است بخشی از حیاط به پارکینگ اختصاص یابد، اما در آپارتمانها، طراحی و چیدمان پارکینگ باید با دقت بالاتری انجام شود. طبق قانون، در هر ساختمان مسکونی برای هر واحد حداقل یک جای پارک الزامی است. در ساختمانهای تجاری نیز علاوه بر مالکین، باید فضای پارک برای مراجعین و مشتریان در نظر گرفته شود.
ضوابط چیدمان پارکینگ آپارتمان
شهرداری برای تقسیم پارکینگ بین واحدها قوانین مشخصی دارد. بر اساس این ضوابط، تخصیص جای پارک از سمت شمال غربی ساختمان آغاز و در جهت حرکت عقربههای ساعت ادامه مییابد. به این ترتیب، اولین جای پارک به اولین واحد طبقه بالایی از همان سمت تعلق میگیرد و این روند برای سایر واحدها تکرار میشود. نتیجه این تقسیمبندی این است که معمولاً طبقات بالاتر پارکینگهای بهتری دارند و واحدهای طبقه همکف از بخشهای انتهایی یا مزاحم استفاده میکنند.
در ساختمانهایی که تمام فضای پارکینگ بهصورت مشاعی در نظر گرفته میشود، مانند حیاطهای بزرگ، نحوه استفاده از فضا بر اساس توافق میان ساکنان یا تصمیم مدیر ساختمان مشخص میشود. در برخی موارد نیز ممکن است بعضی واحدها پارکینگ اختصاصی نداشته باشند.
پارکینگ مزاحم چیست و چگونه چیدمان میشود؟
احتمالاً واژه پارکینگ مزاحم را در آگهیهای املاک دیدهاید. این نوع پارکینگ معمولاً زمانی ایجاد میشود که بعد از تعیین فضاهای اصلی، بخشی از محیط باقی بماند که مانع تردد آزاد خودروهای دیگر میشود. با این حال، میتوان این فضا را با توافق ساکنین به واحدهایی که بیش از یک خودرو دارند یا پارکینگ ندارند، اختصاص داد. در صورت نبود توافق، مدیر ساختمان وظیفه دارد جای پارکهای مزاحم را طبق قراردادها و اولویتها تنظیم کند.
تفاوت چیدمان پارکینگ مسکونی و تجاری
نحوه طراحی پارکینگ در ساختمانهای تجاری با پارکینگهای مسکونی متفاوت است. طبق قانون، ساختمانهای تجاری، بیمارستانها و مراکزی که مراجعهکننده زیادی دارند، باید ۳۰ درصد فضای پارکینگ بیشتر از حد معمول در نظر بگیرند تا مراجعین دچار مشکل نشوند. در طراحی پارکینگهای تجاری، مسیر حرکت خودروها باید باز و فضای کافی برای معلولین و عابران نیز لحاظ شود. بر اساس ضوابط شهرداری، برای هر ۱۰۰ متر فضای تجاری سه پارکینگ و برای هر ۱۰۰ متر فضای اداری دو پارکینگ الزامی است.
ابعاد و استانداردهای طراحی پارکینگ
شهرداری برای طراحی پارکینگها استانداردهای دقیقی تعیین کرده است. عرض ورودی پارکینگ برای یک خودرو باید حداقل ۲.۵ متر باشد، برای دو خودرو ۴.۵ متر و برای سه خودرو ۷ متر در نظر گرفته میشود. حداقل عرض رمپ دسترسی در پارکینگ مسکونی ۲.۵ متر و در پارکینگ تجاری ۳.۵ متر است. ارتفاع ورودی رمپ باید بین ۲.۴ تا ۳ متر باشد تا خودروهای بلندتر نیز بتوانند عبور کنند.
آیا تغییر جای پارکینگ امکانپذیر است؟
گاهی ساکنان تمایل دارند جای پارک خود را با واحدی دیگر عوض کنند. این کار تنها در صورتی مجاز است که توافق کتبی میان دو طرف وجود داشته باشد و در صورتجلسه ساختمان ثبت شود. با این حال، بهتر است جای پارکها طبق ضوابط اولیه شهرداری حفظ شوند تا در آینده اختلافی ایجاد نشود.
جمعبندی و نتیجهگیری
چیدمان پارکینگ یکی از مهمترین بخشهای طراحی و مدیریت ساختمان است. رعایت قوانین و ضوابط پارکینگ آپارتمان، باعث ایجاد نظم، جلوگیری از درگیری میان ساکنان و استفاده بهینه از فضا میشود. از ابعاد و رمپ گرفته تا نحوه تقسیم پارکینگها، همه چیز باید طبق مقررات شهرداری انجام شود. در نهایت، تفاوت پارکینگهای مسکونی، تجاری و اداری در ظرفیت، ابعاد و نحوه چیدمان آنهاست. آگاهی از این قوانین، آرامش و نظم بیشتری در محیط آپارتمان به همراه دارد.
